Voetjes op de grond (4) - Sex Verhalen

Voetjes op de grond (4)

Nadat we allebei van onze champagne hadden genipt en onze glazen weer op het aanrecht stonden, zette Suzanne haar bril af. Haar fonkelende ogen werden daardoor alleen nog maar mooier. “Was het een lekkere zoen?” vroeg ze. “Zeker weten,” antwoordde ik. “Ik had geen idee dat zoenen zo lekker kon zijn,” “Mooi toch? Ik ben blij dat ik je iets kon bijleren.” “Suzanne, ik denk dat ik nog heel wat van jou zou kunnen leren.” Eigenlijk schrok ik er zelf een beetje van dat ik het eerste wat in me opkwam er zomaar uitflapte. De warme glimlach van Suzanne overtuigde me echter dat ik me nergens voor hoefde te schamen. “Dat denk ik ook, lieverd. De volgende vraag is of jij dat ook zou willen.” Ik knikte alleen maar. “Nou… wat houdt ons dan tegen?” vroeg ze, met haar hand een verdwaalde lok voor mijn oog weg strelend. “Ben komt pas vanavond thuis. We hebben het rijk voor ons alleen. Durf je me vertrouwen en kan ik er op rekenen dat dit onder ons blijft, liefje?” “Natuurlijk,” reageerde ik snel. “Eerlijk gezegd had ik daar al op gerekend,” zei ze. “In dat geval durf ik je met de hand op het hart beloven dat je daar geen spijt van zult krijgen en dat wij samen enkele heerlijke uurtjes zullen beleven.” “Dat denk ik ook.” Het lukte me niet helemaal om de nervositeit uit mijn stem te weren. Sinds twee weken had ik er uitgebreid over gefantaseerd hoe het zou zijn om met Suzanne te vrijen, maar nu die fantasie op het punt stond om werkelijkheid te worden, vroeg ik me af of ik wel opgewassen zou ...

... zijn tegen de schat aan ervaring die zij ongetwijfeld in zou brengen. “Maak je vooral geen zorgen, schat,” zei ze opmerkzaam. “Ik ben er zeker van dat wij elkaar wel zullen vinden. Het komt echt helemaal goed, geloof me.” Alsof ze haar woorden nog eens extra wilde onderstrepen, nam ze me mee in een heerlijk aanvoelende knuffel, die vanzelf uitmondde in een korte, tedere zoen. “Zal ik jou eens iets opbiechten?” vroeg Suzanne na die kus. Niet wetend waar ik me aan kon verwachten, keek ik haar vragend aan. “Dat jij op voeten valt, dat weet ik al, maar zelf heb ik ook iets wat een erg grote aantrekkingskracht op me heeft. Ik val op meisjesborsten. Frisse, ontluikende borsten, die de veerkracht van de jeugd in zich dragen, kunnen me mateloos opwinden. Marianne… Mag ik jouw borsten zien?” “Heu..?” Uiteraard besefte ik wel dat we op een bepaald moment uit de kleren zouden gaan. Ergens had ik me er al op verheugd om in een soort van liefdevolle verovering door haar te worden uitgekleed, maar aan een directe vraag om mijn bloes uit te trekken, had ik me nooit verwacht. Alweer merkte Suzanne mijn aarzeling op en in plaats van aan te dringen, zei ze dat ze het wat gemakkelijker voor me zou maken. Eerst trok ze haar jasje uit en toen dat op het aanrecht lag, begon ze haar bloes los te maken. Suzanne was minstens twintig centimeter groter dan ik, waardoor vlak voor mijn ogen, langzaam maar zeker, het mooiste stukjelingerie tevoorschijn kwam wat ik ooit zag. Het was niet zomaar een zwarte ...