NINA, HET MEISJE VAN HET IMMO-KANTOOR - Sex Verhalen

NINA, HET MEISJE VAN HET IMMO-KANTOOR

In mijn carrière heb ik vaak het gelukt gehad om met knappe en intelligente vrouwen te mogen samenwerken. Na de kantooruren met ‘de mannen van den bureau’ een glas gaan drinken is iets wat ik niet zo vaak heb gedaan. Veel liever nam ik een vrouwelijke collega ’s avonds mee naar een sfeervolle wijnbar of een heerlijk restaurant. Misschien ligt het aan mij en is dit een aangename afwijking, maar ik vind het nu eenmaal gemakkelijker en aangenamer om een open gesprek te hebben met een vrouw… zeker wanneer het beeld van de tafelgenoot ook een streling voor het oog is.Nog niet zo lang geleden kwam er een nieuw meisje bij in het immo-kantoor waar ik kantoordirecteur was was. Nina is een 24-jarige knappe jonge en slanke vrouw met lang rood haar. Ze is trots op haar lange sierlijke lokken. “Venetiaans blond”, zegt ze zelf… of “een echte rosse”… een beetje afhankelijk van de gemoedstoestand waarin ze zich bevindt.Nina was echt een leuke meid, zeer direct en gevat in haar reactie. Ze had geen schrik om me meteen van antwoord te dienen, indien een antwoord haar niet meteen bevalt. Ik hou wel van assertieve, intelligente vrouwen.Zo’n jaar geleden hadden we de opdracht van een klant gekregen om een appartement in het centrum van de stad te gaan schatten. De man had de sleutels op kantoor afgegeven en had gevraagd om het bezoek pas na zonsondergang af te leggen, liefst na 22 uur, zodat de buren zich geen vragen zouden stellen. Blijkbaar was het appartement een soort ‘liefdesnestje’ dat ...

... hij gebruikte om af en toe met zijn minnares af te spreken. De relatie was een tijdje geleden blijkbaar tot een einde gekomen, en nu wou hij het bemeubelde appartement van de hand doen.Om het nuttige aan het aangename te koppelen had ik Nina voorgesteld om die avond vooraf in de buurt iets te gaan eten. Na een pittige aperitiefje, kozen we beiden voor het dagmenu met bijhorende wijnen. Het moet gezegd, dit restaurant gaf waar voor het geld. Heerlijk eten, goed gekruid en het leek wel alsof de ober van dienst een boontje had voor mijn tafelgenote. Telkens onze glazen halfvol waren, werden ze prompt weer bijgevuld. Klantenbinding!Naarmate de tijd vorderde, raakte ik steeds meer gecharmeerd door deze jonge vrouw. Ik moest mezelf af en toe denkbeeldig tot de orde roepen om te vermijden dat mijn ogen af zouden dwalen naar haar mooi gevormde borstjes en ranke lijn. Omdat Nina gaandeweg enkele toespelingen begon te maken op ‘concentreren’ en ‘het oog wil ook wat’… kon het niet anders of ze had mijn starende blik af en toe gezien. Wat was ze betoverend mooi…Het was al na middernacht toen we uiteindelijk bij het appartement van de klant aankwamen. “De buren zullen ons vast en zeker wel niet zien hé”, grapte Nina. Alle lichten in het gebouw waren inderdaad gedoofd. Het was muisstil. De stilte werd enkel onderbroken door een voorbijrijdende wagen en wat gegniffel van twee immo-makelaars die moeite hadden met het vinden van het sleutelgat.Eenmaal binnen, konden we onze ogen nauwelijks ...