De Zaaddragers - Sex Verhalen

De Zaaddragers

Vol afschuw zag Edita hoe de rovers in paniek de zinderende hitte van de zomerdag vergaten om alle deuren en ramen van de vervallen burcht te sluiten. Iedere kans van een koel briesje om binnen te komen, was hiermee verkeken en de vuren werden zelfs ontstoken om brandend pek over de hoofden van de naderende vijand te kunnen storten.De dochter van de roofridder spoedde zich door de kille gangen van de burcht heen. Haar okeren kleed ruiste bij iedere stap die ze maakte en haar boezem deinsde licht op en neer bij iedere trede die ze van de trap nam. In haar vlucht deed ze een snelle poging haar haren op te steken. De hazelnootbruine lokken lieten zich echter niet zo gemakkelijk gevangen nemen. Ze rukte het touwtje dat haar haren bijeen moest houden er uit frustratie uit. Losse haren dan maar. Golvend tot over haar middel als een waterval.Hier de gang rechts. Dan zou ze via de geheime doorgang bij de tunnel komen die haar uit dit ellendige hol konden halen. Normaal gesproken hielden haar echtgenoot, haar vader of haar broers haar veel te goed in de gaten, maar nu zouden ze te druk bezig zijn met de voorbereidingen voor de snel naderende strijd.Ze hoefde geen bezittingen mee te nemen. De sieraden om haar nek en in haar oren waren voldoende om een poosje van te leven en het kleed dat ze droeg zou een arme boerenvrouw graag willen ruilen voor iets minder opvallends. De jonkvrouw gaf evenmin iets om haar status. Als ze bij iemand terecht kon als dienstmeisje zou ze al dolgelukkig ...

... wezen. Zolang ze hier maar weg was.Plotseling werd ze een zijgang ingesleurd. Met vlakke hand haalde ze uit naar haar belager. Hij ontweek haar en onder een stroom aan verwijten die Edita al veel vaker gehoord had, sleurde hij haar de trappen op. Terug naar de torenkamer van haar en haar echtgenoot. Kans verkeken.‘Wat dacht je te gaan doen, klerewijf?!’ schreeuwde haar twee meter lange echtgenoot tegenover haar. Onder de ravijndiepe rimpels en slecht genezen littekens bolde het gezicht van heer Menglad rood van de frustratie en de hitte. Slecht voor de bloeddruk van zo’n oude vent, bedacht Edita zich, maar hoe eerder hij het loodje legde, hoe beter voor haar.‘Dacht jij van mij weg te kunnen lopen? Wat jij allemaal niet doet om het bloed onder mijn nagels vandaan te krijgen!’‘Dan had je misschien een vrouw moeten nemen die je wel wilde hebben, al betwijfel ik of er zo’n schepsel in de wereld bestaat’ sneerde Edita terug. Ze ontweek soepel de klap die hij haar had willen geven.Nee, ze was nooit van hem onder de indruk geweest. Zelfs toen ze op zestienjarige leeftijd met Menglad moest trouwen, had ze niets anders voor hem gevoeld dan intense minachting. Hij had haar trots nooit kunnen breken, wat hij ook met haar deed. Edita wist dat niemand behalve zij kon bepalen wat zij met haar leven deed.Nu ook, terwijl hij haar lichaam op het bed drukte om zijn mannelijkheid aan haar op te leggen, kon Edita slechts met haar ogen rollen. Haar blik gleed door de nog open balkondeuren naar ...