Op de kast, uit de kast. 8 - Sex Verhalen

Op de kast, uit de kast. 8

De volgende weken gaan Frans en ik regelmatig met de motor op stap om te koop staande boerderijen in het heuvelland te bekijken. Wij hebben met zijn vijven een plan van harde eisen, wensen en een financieel raamwerk geschetst. Dit moet dienen als sjabloon voor onze beoordeling. Er gaan weken voorbij zonder dat wij ook maar één pand vinden dat ook maar halverwege aan ons plaatje voldoet. Doordat Frans op zijn werk met ook had gesproken over zijn zoektocht naar een boerderijwoning in het heuvelland stapte een collega van een andere afdeling die via, via van de zoektocht had vernomen, op hem af. Zijn inmiddels hoogbejaarde en dementerende moeder stond op de nominatie om opgenomen te worden in een verpleeghuis. Zij bewoonde een gesloten boerderij hoeve in Rott, een klein gehucht in de buurt van Vijlen, midden in het heuvelland. De hoeve was 10 jaar terug nog van een nieuwe dak voorzien. Van binnen zou de hoeve echter slecht onderhouden en zeer gedateerd zijn. De collega zelf had geen enkele interesse in de hoeve daar hij noch zijn vrouw trek hadden in een grote verbouwing om nog maar te zwijgen van de daarbij behorende financiële aderlating. Behoudens een kleine fruitboomgaard achter de hoeve was er nauwelijks nog grond bij de hoeve. De landbouwgrond was jaren geleden, toen zijn vader was gestopt met het boerenbedrijf, al verkocht aan een naburige boer. Hij nodigde ons uit om de hoeve te bekijken en wanneer wij geïnteresseerd zouden zijn, een bod te doen. De zaterdag daarop ...

... gingen wij met zijn vijven op weg naar Rott. Wij hadden tevoren afgesproken om tijdens de rondleiding door de collega van Frans onder geen beding al te enthousiast te reageren, dit om de eventuele prijs niet nodeloos op te drijven. De boerderijwoning was snel gevonden en nog voordat wij aan de grote, scheve eikenhouten voordeur, links van de grote poort naar het erf, konden aankloppen opende de collega van Frans al de deur. Hij verontschuldigde zich dat hij ons maar even kort kon rondleiden. Zijn moeder was namelijk gisteren en gevallen en lag nu met een gebroken heup in het ziekenhuis. Hij had met de doctoren afgesproken om over anderhalf uur daar te zijn om het verdere beleid de bespreken. Wel wilde hij Frans een sleutel geven zodat wij na zijn korte rondleiding een en ander nog wat beter konden bekijken. Wiel, zoals de collega heette leidde ons snel rond door het pand over het erf en de stallen en door de kleine fruit boomgaard. Nadat Wiel afscheid van ons had genomen en wij hem veel sterkte hadden toegewenst brak ons collectieve enthousiasme los. Deze boerderij voldeed niet alleen aan al onze eisen, maar had in potentie de mogelijkheid tot veel meer. Natuurlijk er moest nog veel gebeuren, erg veel zelfs maar er was bijna niets dat ik niet zelf met de hulp van mijn gelieven zou kunnen aanpakken. Wij besloten een meer dan redelijk bod te doen, dat nog altijd ruim onder het door ons begrootte bedrag bleef. Het antwoord van Wiel liet om begrijpelijke redenen even op zich wachten. ...