Trudy, Op Haar 48e - Sex Verhalen

Trudy, Op Haar 48e

‘Wat gaat met de snelheid van het geluid langs een kittelaar? Een Bef 16’. Het viel mij op dat Trudy altijd enorm moest lachen om dit soort simpele grappen, als het maar ‘schuin’ was. Op zich is Trudy ook niet preuts, denk ik, maar ze is zeker geen nymfomane slet, eerder een keurige vrouw, die bijvoorbeeld ook nooit pornofilms kijkt.Trudy is even oud als ik. Lang geleden werkten we allebei bij hetzelfde publiciteitsbureau. Je bent haar misschien eerder even tegen gekomen in mijn serietje verhalen over ‘Onvergetelijke Carla’, over de heftige seksrelatie die ik toen had met een jongere collega van dat bureau. Trudy was een schat van een meid. Ze werkte bij ons als directiesecretaresse, plus alle voorkomende werkzaamheden. Echt heel veel wisten we niet van haar, gek genoeg. Ze is de dochter van een dierenarts ergens in het oosten van het land, maar ze woont al heel lang in Amsterdam. Dat komt ook omdat ze stewardess was, voordat ze bij ons kwam werken. Vanaf het eerste begin konden we het enorm goed vinden, mede omdat ze veel humor had. Ik herinner me het eerste personeelsfeestje dat we meemaakten, we werkten er toen allebei pas enkele maanden. Vanuit het niets kwam het idee op om net te doen ‘of wij wat hadden’. Handje vasthouden, verliefd naar elkaar kijken, opmerkingen maken, sommige collega’s gingen er vòl in. Ze liet nooit na met mij een geintje uit te halen en ze kon er goed tegen als ik haar dan weer terugpakte. Los daarvan was ze voor diverse collega’s en ook voor mij ...

... een soort vertrouwenspersoon. Ze was ook heel discreet. Als enige wist zij van mijn seksrelatie met Silvia, de vrouw van Kees, die zij via het werk ook kende. (Zie Silvia en Anneke 1 & 2). Later was zij ook zo’n beetje mijn ‘klankbord’ in die seksrelatie met Carla, maar alleen in het begin. Zij en Carla werden geleidelijk trouwens goede vriendinnen.Ach, de jaren vliegen voorbij. We zijn allebei andere dingen gaan doen. Intussen alweer lang geleden hebben we een keer of wat een informele reünie van oud-collega’s gehouden, maar de sfeer was weg, daarna zag ik haar niet meer. Intussen is het wel een jaar of vijftien nadat ik bij dat bureau weg ben gegaan. Ik loop op een zonnige dag in Amsterdam Oud-Zuid over de stoep naar mijn auto, samen met twee mannen met wie ik ergens naartoe moet. Het is druk op straat. Plotseling hoor ik mijn naam roepen, een vrouwenstem! Ik kijk rond en zie Trudy achter het stuur van een jonge, compacte Mercedes. Ik ren naar haar toe, ze heeft haar raampje open. “Gaat het goed?”, vraag ik. “Ja, best!”, zegt ze. Het verkeerslicht springt op groen voor haar. Ik geef haar gauw een kaartje van me en zeg “Bel me!”. En weg is ze. “Wat was dat nou?”, vragen de mannen die met me mee gaan. Ik draai er een punt aan. Ze kennen Trudy niet, ik vond het heerlijk om haar een paar seconden terug te zien. Ze is wel een stuk ouder geworden, maar ja… vijftien jaar! Ik ben zelf inmiddels 48 en zij dus ook.Die avond gaat mijn telefoon: Trudy! Wat leuk! In no-time zitten we een ...