hardlopen - Sex Verhalen

hardlopen

... lentedag ’zei Jaap.’Vindt je het goed als ik met je meeloop? ’vroeg ze.’Tuurlijk, geen probleem’ antwoordde Jaap. ‘Fijn, want ik weet hier de weg nog niet en jij ziet ernaar uit dat je die wel kent’ zei ze terwijl ze hem glimlachend aankeek. Ze had een betoverende glimlach. De donkerblonde haren had ze strak naar achteren in een staart bijeen gebracht. Ze had kuiltjes in haar wangen als ze glimlachte en haar ogen leken te stralen. De donkerbruine ogen maakten het plaatje wel compleet. Of was het toch die bijzondere neus waarvan het puntje wat omhoog leek te krullen. Jaap droomde wat weg en antwoordde daarom wat traag; ‘Ja de weg ken ik hier inmiddels wel, trouwens ik ben Jaap’ zei Jaap terwijl hij zijn hand uitstak. Zij reageerde direct door haar hand in de zijne te schuiven en antwoordde; ‘Ik ben Irene, aangenaam kennis te maken’. Ze was begin dertig schatte Jaap, maar de tijd leek weinig vat op haar te hebben. De glimlach was zo ontwapenend, haast meisjesachtig.‘Woon je hier pas Irene’? ‘Ja sinds maandag pas, ik heb een huis in de Kastanjelaan gehuurd’. ‘Ik heb altijd in Leiden gewoond, tot mijn scheiding’ vervolgde ze. ‘Nu voor het eerst alleen sinds een maand of vijf’ zei ze met een wat trieste blik in haar ogen. ‘Ja ik ken het’ zei Jaap ‘ik ben al weer ruim twee jaar single’. ‘Is zo’n mooie man nog onbezet?’ reageerde ze, met weer die prachtige glimlach. Jaap kleurde en reageerde ‘Nou dat wordt niet vaak tegen me gezegd, je hebt me zeker als gids nodig’. ‘Maak je geen ...

... zorgen, ik maak je toch wel wegwijs, ook zonder vleierij’. ‘Ik meen het’ zei ze. ‘Ik vind een lange man altijd mooi’. ‘Nou dank je dan maar, maar mag ik dan opmerken dat ik jou ook een bijzonder mooie vrouw vind’. Jaap kleurde al van het compliment dat zij hem gegeven had en het viel dus niet op dat hij nog meer kleurde van wat hij net tegen haar zei. Dat zou hij normaal nooit gezegd hebben. ‘Dank je wel. Ik moet zeggen dat ik het weleens vaker hoor, maar iedere keer is het weer fijn om te horen’ de glimlach veranderde even in een echte lach en Jaap vond dat nog mooier.‘Zullen we ons even concentreren op het joggen nu dan praten we straks nog wel even verder’ stelde Irene voor. ‘Prima, ik wil een kilometer of tien lopen, is dat geen probleem voor je’ antwoordde Jaap. ‘Nee uitstekend’ en weer die glimlach. Jaap liep zijn tien kilometer rondje en ze liep met gemak in zijn tempo mee. Het leek haar weinig moeite te kosten. Jaap kon het niet laten om regelmatig vanuit zijn ooghoeken naar de deinende borsten te kijken. Ze zaten goed opgeborgen maar toch zag hij een lichte beweging en hij fantaseerde hoe het eruit zou zien als ze nu naakt naast hem liep. Hoe haar borsten op en neer zouden gaan bij elke pas. Hij voelde dat er bloed naar zijn zwellichamen gestuwd werd. Hij moest nu stoppen met aan haar borsten denken, anders liep hij hier zo met een paal in zijn broek. Hij dacht gauw aan de schapen die hij in de wei zag lopen en aan de boer. Dat hielp, toen zij het dorp weer inliepen, ...