Gekneusde enkel en meer - Sex Verhalen

Gekneusde enkel en meer

“T’is de derde keer dat we elkaar zien dus eigenlijk moet één van ons tracteren”, zei ik terwijl ze passeerde toen ik een pauze hield op een bankje in de zon.. Lachend keek ze achterom en zei”Heb je dan gebak in je rugzak??” Nee…alleen een beetje warm water voor een kopje thee,was mijn antwoord. Doe we dat bij de volgende stop?.... Ze keek te lang achterom en bij een gemene kuil in het pad kantelde haar voet en ze schreeuwde van pijn! Au…mijn enkel!! Ik sprong op en hielp haar ondersteunend naar de bank…. Dit gebeurde enkele jaren geleden, en na aarzelingen heb ik dit verhaal geschreven,misschien wat lang en wat soft, maar wellicht zet het sommige lezers aan het denken. Ik maak veel wandelingen en volg dan de Lange Afstands Wandelwegen. Na een slepende knie blessure opgelopen bij het skiën was ik weer in training. Met zorg een route uitgezocht waar steeds mogelijkheden waren om eventueel een stuk met het openbaar vervoer te reizen als het niet goed ging. Zo was ik een dag geleden met trein en bus vertrokken naar het plaatsje B, waar ik 10 km liep naar een bushalte die me naar het 18 km verder gelegen plaatsje H bracht. Daar had ik een B&B gereserveerd voor 3 dagen. Een oudere mevrouw ontving me vriendelijk en bracht me naar een kamer met gelukkig eigen douche en toilet, een 2 persoonsbed en verder 2 stoelen, een klein bankje, een zit/slaapbank en tv. Eenvoudig maar genoeg als je met rugzak onderweg bent. Na douchen even in het kleine dorpje rondgekeken en het enige ...

... restaurant bezocht. Ook even de bushalte en tijden gecheckt of die gelijk waren aan de info op de app., want ’s morgens zou ik weer met de bus naar de halte gaan waar ik vandaag mijn wandeling gestopt was. Goed geslapen en na een lekker ontbijt op weg.Rond tien uur starte ik mijn wandeling van 20 km. Met een rustig tempo en inclusief pauzes voor wat bezinswaardigheden onderweg zou ik als mijn knie het hield weer om ongeveer vijf uur bij de B&B zijn. Ik was een uurtje onderweg toen ik een andere wandelaar trof die even pauzeerde op een bank. Naast haar een volle rugzak, met matje en tent dus typisch iemand die overnachtte op campings ipv duurdere B&B’s. Even een groet… “ook de Law nr….?” “ja… en mooi weer hé…. Hopelijk wordt het niet te warm want met een zware rugzak valt het toch niet mee” Het leek me een sportieve vrouw van ongeveer 40 jaar, outdoor kleding (en dan is het altijd moeilijk te schatten) maar wel een opvallende kleurrijke blouse en een leuke paardenstaart die onder haar pet vandaan kwam. “Nou tot ziens…want wellicht zien we elkaar nog wel op de route…in elk geval fijne wandeling! Vaak zie je dezelfde mensen op en ja hoor, toen ik een uurtje later op een bankje zat met koffie (heet water uit thermosfles en cappuchino poeder) kwam de vrouw weer voorbij. “Tot straks maar weer” en weg was ze. Het werd warmer en na weer een uurtje kwam ik met een kleine omweg bij een klein meertje….. tot mijn verrassing lag de vrouw daar te zonnen… afgeritste trekkingsbroek / shirt uit en met ...