Chasse Patate - 7 - Sex Verhalen

Chasse Patate - 7

... van te voren bepaald door de leiding. Het zorgde er voor dat ik op elk vrij moment mezelf zoveel mogelijk buiten probeerde af te zonderen. Ook hier was het koud, maar wel droog. Best aangenaam eigenlijk. wat zachter dan in Nederland. Iets. En het schema van deze reis was ook veel minder druk. Die eerste avond had ik nog een wandeling van bijna 2 uur kunnen maken. Heb wel moeten melden dat ik dat van plan was, maar Meneer Anderson wenste me enkel veel plezier. Ik zou zelf 2x nadenken voordat ik een jong ventje alleen in het donker de wereld in stuur in een vreemd land waar hij de taal niet spreekt… maar hij niet. Had ik weer geluk mee. En tijdens het lopen langs de glooiende akkers en kale bossen van dit donkere en koude Normandië kon ik dan goed nadenken over wat te doen en wat ik nu precies wilde. Hier en daar maakte ik een doelende foto van een authentiek huisje wat verlicht werd door authentieke straatverlichting, en probeerde me daarnaast ook wel bewust van de belangrijkste zaken af te keren en gewoon te genieten van de eenzaamheid en de reis op zich. Want in het hotel kon ik dat eigenlijk niet. Dylan speelde gitaar en zong ook. En beiden deed hij vrij aardig. En hij had z’n gitaar mee genomen, en eenmaal terug was mijn kamer dan ook bezet voor zijn huiskamer concertje. Op zich leuk dat hij zo een paar meiden naar onze kamer wist te trekken, maar echt oog voor mij hadden ze niet. Voor Dylan had ik dan op dit moment eerder bewondering. Maar dat kwam ook omdat Koen zich er ...

... aan ergerde. Hij kreeg immers nu niet de aandacht, en dat naar zich toe trekken, ging hem dit keer niet lukken. Hij kon namelijk niets. En doordat Koen zich dan hieraan ergerde, kreeg ik er al meer bewondering voor. Een beetje flauw misschien, maar zo zat ik dan wel in elkaar. En dan stond ik in de deur een beetje toe te kijken en dan zag ik Jaden, die op de grond voor Dylan zat, toch even omkijken en naar me glimlachen. En dat was dan toch een beetje betoverend door alle omstandigheden.Het was op de Woensdag dat we naar Caen waren afgereisd. Gisteren hadden we de stranden van D-Day bezocht, wat overigens vrij indrukwekkend was, en nu vervolgde ons geschiedenis reisje van de tweede wereldoorlog in Frankrijk zich naar het toen plat gegooide centrum van deze grote stad. Het deed me eerlijk gezegd niet zoveel. De gedenkplaatsen waar de oorlog stilletjes en verlaten werd herdacht, maakten nog wel indruk, maar buiten op straat in deze moderne stad ging het leven gewoon door. Alsof je door Rotterdam wandelde, dat idee kreeg ik er een beetje bij. Ook zo nieuw na de oorlog. Ondertussen was ik gekluisterd geraakt aan de eenzaamheid en de telefoon. Het had vast met elkaar te maken. Eenmaal in het hotel zocht ik een rustig plekje op en begon ik te appen. Echt eenzaam was ik dus niet dan. Heel veel met Patricia ook. Maar pas sinds gisteren eigenlijk. Meer dan met Melissa. Ze zei me ook vrij open dat Melissa erg veel aandacht kreeg van de jongens daar en ik had eerder al een foto van de 2 ...