Ode Aan John Persons - Sex Verhalen

Ode Aan John Persons

Een ode aan de comics van John Persons.-1.Het was haar eerste dag. Althans, dat zou het moeten zijn. Helemaal netjes was ze naar haar nieuwe baas onderweg, waar ze eerst nog wel op gesprek moest komen, maar eenmaal doorgekomen, mocht ze vanavond gelijk al beginnen. En ze vond het spannend. Het zou haar eerste baantje worden, en ze had haar best gedaan er mooi en netjes uit te zien. Ze had alleen contact over de mail gehad zover, en er was haar verteld dat ze binnen het juiste profiel viel zover, en eventueel dus gelijk al kon beginnen. Ze was dan ook enthousiast. Ze had nul horeca ervaring. Maar het zou haar wel geleerd worden, zo werd haar verteld. Het was een klein restaurantje met een klein terrasje aan de rand van de stad. Het lag aan het water, en omheind door een stukje natuur, was het de perfecte plek voor de gemiddelde bewoner om even wat stoom af te blazen. Haar naam was Manon. lang donkerblond haar, wat hangende ogen, een aantal sproetjes op haar engelen gezichtje en een lichaam om van te dromen. Lang en slank, kleine borsten, lange benen. Sportief ingesteld, maar nu stik nerveus voor alles wat haar te wachten stond. Ze vond het gek dat ze haar kledingmaten al wilde weten voordat ze ook maar aangenomen was, maar er was haar al een pakketje opgestuurd, en strak verpakt in een wit overhemdje en een wat kort zwart rokje, fietste ze naar het restaurantje toe. Het was eigenlijk verder dan ze dacht. Meer afgelegen ook. Meer buiten de stad. Maar ze kwam er wel. het was ...

... warm weer en ze zuchtte even een keertje haar moed bijeen en stapte toen een grote heg onderdoor waar ze verrast werd door het aantal gasten wat er rond liep. Veel mensen van een buitenlandse afkomst. Er hingen wat spiekers er dan kwam vrij luid hiphop muziek uit, en ze voelde zich niet bepaald thuis al. Met wat ongemak op haar gezicht liep ze over het terras heen en werd ze bekeken door elke man die daar aanwezig was. ,,Jij moet Manon zijn.’’ Werd haar toen uit het niets zelfverzekerd toegesproken. Ze zag een donkere jongen in een outfit matchende aan haar, naar haar grijnzen, en ze knikte snel naar hem. ,,Kom maar mee.’’ Knipoogde hij dan. ze volgde de jongen over de rest van het terras, en het viel haar steeds meer op dat echt elke man hier donker was. en dat er eigenlijk alleen maar mannen waren ook. Ook het personeel was allemaal mannelijk. En donker. Ze begon zich af te vragen aan welk profiel ze nou precies voldeed. De jongen stelde zich verder niet voor maar liep naar binnen en gelijk door naar een kantoortje waar hij de deur voor haar open deed, en haar achterliet. ,,De baas komt zo.’’ Zei hij dan rustig, en ze voelde zich nog eens door hem bekeken. Hij beet zelfs even op z’n lip en zijn ogen rolden van onder naar boven en keken haar dan nog eens strak aan. Ze vond het maar raar. Ze keek om zich heen. het kantoortje was maar klein, en na een minuutje ging ze zitten op een oude draaistoel. Nog een minuutje later ging de deur open en stond ze snel op, om in de ogen te ...