1. Het Proberen Waard - 1


    Datum: 20-1-2018, Categorieën: Groep Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend

    ... partner in hun keuze. Maar nadat we later op de avond naar binnen verkasten, en met een wijntje nog op de bank belandden, kwam er een gezicht naar boven, wat anderen niet zouden mogen zien.-De gordijnen waren dicht, de kamer was donker, en enkel vanaf het glazen salontafeltje ontsprong wat licht van de flikkerende kaarsjes die daar stonden te branden.-We hadden het er nog niet echt over gehad. Zeker buiten niet. De buren waren gewoon thuis. En ook nu kwam het niet meteen ter spraken. Bij iedereen heerste er twijfel. Want iedereen wilde het er over hebben. Maar hoe begin je er over? En na wat dom heen en weer gebabbel, kwam Aafje met het antwoord.-,,Zullen we anders even wisselen?’’ stelde ze zomaar voor. Aafje was een meid met aardig wat zelfvertrouwen. En terecht. Maar haar intenties lagen al verder dan het er eens een keer met z’n vieren over te hebben. Pascal hield zich verder stil, en toen ik en Megan elkaar en daarna Aafje wat verward aankeken, maakte ze ons duidelijk dat ze het tegen Megan had. ,,Kunnen toch al een beetje kijken hoe het voelt om de ander te zien met een… ander.’’ stelde ze zomaar voor dus. Aafje was helemaal niet iemand die ik had leren kennen die zomaar initiatief zou nemen. En toch stond ze nu op, en had ze de olifant in de kamer eindelijk ter spraken gebracht. Megan keek me aan, ik knikte naar haar, en zag vervolgens hoe Aafje naderde en hoe ze niet alleen naast me kwam zitten, maar ook nog eens dicht tegen me aan. Megan hield echter haar afstand ...
    ... nog bij Pascal nadat ze vertwijfeld zijn kant was op gelopen, die haar dat gunde, en ze keek wat ongelukkig naar ons.-,,Stoppen, betekent: stoppen.’’ en Pascal kwam even tot leven met wat vage wijsheden. ,,Dat is ook erg belangrijk om te weten.’’ Ik en Megan durfden niets meer te zeggen. ,,En geef aan wat je wel en niet wilt.’’ Blijkbaar was het nu al zover. We waren niet voorbereid. We wilden het wel, maar nu was het dus opeens zover. Ik zag de angst in haar ogen en ik was ook zeker niet op m’n gemak. Dit klopte niet helemaal voor het gevoel. Die omslag was te abrupt. We hadden het er nog helemaal niet over gehad…-,,Ik begreep van Megan dat jullie het al wel hadden besproken, toch?’’ Aafje sloot aan op haar mannetje. Wij knikten voorzichtig. ,,Het word leuk, geloof me, jullie kunnen dit.’’ zei ze dan alleen aanmoedigend. ,,En niets moet. Alles kan.’’ stelde ze nog vast.-Ik keek naar haar. Aafje had lang donkerbruin haar en een wat blekere huid. Ze keek naar me op en legde haar hand op m’n knie. Haar heldere lichtblauwe ogen keken me diep aan en mijn blik gleed langs haar lichaam en de uitdagende maar gepaste kleding. Ik slikte. Ik keek naar Megan die naar mij keek, en daarna naar Pascal die zijn hand even over haar rug beroerde. Zo moest het zijn, dacht ik wel. Zo zag ik het voor me. Zo hadden ik en Megan het besproken. We hadden naar vandaag toegeleefd. Dit kwam tegelijkertijd zeker niet uit het niets. En we hadden nog een laatste blik en knik naar elkaar en toen zag ik Megan ...