Anja, Karin en Arnold 10 - Sex Verhalen

Anja, Karin en Arnold 10

... tongzoentje. Hij gaat achter Karin liggen. Hij legt zijn hand om haar bil heen en knijpt er een keertje in. Dan hoort hij ze welterusten zeggen en hij richt zich op. Ze wensen elkaar welterusten en gaan slapen. “Laat je jouw hand zo liggen, dat vind ik lekker” fluistert Karin. Arnold geeft nog een kneepje. Hij doet het licht uit en kort daarna vallen ze in slaap. Ze blijven nog een paar dagen in Dirsek en vrijdag varen ze naar Selimiye. Daar leggen ze aan bij Aurora en de Duitse eigenaresse helpt hun de boot af te meren. Ze begroet ze alle drie en vraagt of ze bij haar eten vanavond. Arnold bevestigt dat. Even later zitten ze met een wijntje en een biertje op het achterdek. “Ik wil het weer even over Karin’s kinderwens hebben” zegt Anja “ik heb er denk ik voldoende over nagedacht.” “Is goed” zegt Arnold “Karin bezwaren?.” Karin schudt nee. “Ik begrijp jou wel, Karin” begint Anja “jij bent een jonge vrouw, je houdt heel veel van Arnold en zoals bij zo veel vrouwen komt dan toch een keer die kinderwens. Ik heb er geen moeite mee Karin, maar er zijn wel wat hobbels denk ik.” “Ten eerste, jij bent gesteriliseerd Arnold.” “Dat kan ongedaan gemaakt worden.” “Oké, maar dan. Als Karin een kind van jou krijgt en dat kind is een jaar of vijf dan kunnen we hier niet meer naar toe want dan krijg je met de leerplicht te maken.” “Dat is zo” zegt Arnold. “Tenzij” gaat Anja verder “mijn wens in vervulling gaat.” Arnold kijkt haar verbaasd aan. “Wat is jouw wens?” “Ik zou hier wel dolgraag ...

... willen wonen Arnold” zegt Anja “en als we dat nou combineren dan mag Karin wat mij betreft jouw kindje baren, dat wordt dan hier geboren, krijgt de Turkse nationaliteit en dan hebben wel veel minder problemen.” “Ik wist helemaal niet dat jij hier wilde wonen” zegt Arnold verbaasd. “Ik heb het je ook nog niet verteld maar ik heb het gevoel al een hele tijd. De omgeving, het klimaat, de mensen, alles vind ik zoveel beter als dat koude kikkerland van ons.” “Maar ’s winters kan het hier ook guur zijn” werpt Arnold tegen. “Ja, maar die periode duurt veel korter, daar heb ik al met Esra over zitten praten” zegt Anja “en ik denk trouwens dat zij dolgelukkig zal zijn als wij hier ergens in de buurt komen wonen.” “Dat snap ik, maar dan jouw ouders, Lia, je laat alles achter” zegt Arnold. “Kom Arnold, zo dramatisch is dat niet. Er gaan nog steeds het hele jaar vliegtuigen heen en weer dus wij of ik alleen of Karin alleen kunnen best wel een keertje naar Nederland en andersom kunnen onze ouders makkelijk hier naar toe komen.” Karin heeft al die tijd stilzwijgend zitten luisteren. “Mag het slachtoffer ook wat zeggen?” vraagt ze. “Natuurlijk mag jij dat.” “Ik vind het reuze lief van jou Anja dat je er zo over denkt maar er zijn nog wel meer hobbels. Zo is Turkije geen EU-land dus we mogen ons hier niet zomaar vestigen. We werken geen van drieën. Hoe wil je dat probleem dan oplossen?” “Je snijdt ook een van de belangrijkste probleem aan Karin” zegt Arnold “als we in november naar Nederland ...