Laurie lacht het laatst - Sex Verhalen

Laurie lacht het laatst

Ik kende Laurie nog maar pas en enkel met kleren aan toen ze me vroeg of ik met haar mee wilde naar Brugge, zowat drie weken later. Daar zou Spencer Tunick doen wat hij altijd doet, dit keer in het kader van Corpus '05. Brugge organiseert elk jaar wel een 'cultureel' evenement,f#ck if I care. Ik zei dat ik er eens over moest nadenken en liet haar enkele dagen later weten dat ik wel zou rijden. De auto, je vrijheid. Zeker als je om 4.00 uur 's ochtends in een uithoek van de West-Vlaanders dient te staan. Ook al is het zonder kleren.Ze was exact tien jaar jonger dan ik en had alle type-kenmerken van iemand die een puber was geweest in de postmoderne jaren '90. Een ietsiepietsie te veel schroom weerhield haar ervan mij in het openbaar op te dragen haar te likken, maar verder was alles daar. Eigengereid en onbesuisd, moedwillig en aanhankelijk, ambitieus en onwetend,... Aanvankelijk was ze niet opvallend geweest.Ze gedroeg zich als een gewoon jong meisje, had gewone jongemeisjeskleren aan, presenteerde als elke jonge deerne haar decolleté met verve. Tot ze dus vroeg, tijdens de koffiepauze van een verhuis waar we beiden als vrijwilliger aan meewerkten, of we ons niet naakt zouden laten fotograferen. Tot meerdere eer en glorie van de kunst, uiteraard.Kunst was haar niet vreemd: ze had - hoe kan het ook anders - op kunsthumaniora gezeten en daarna haar leven gevuld met circa twintig jaar oudere mannen ("voor hun levenswijsheid"). De Corpus-vraag was natuurlijk een test. Pas nadat ...

... we, bekaf van een zekere opwinding en rillend van de kou, terug in de auto zaten in de parkeergarage in het voor ons zo goed als onbekende Brugge, vertelde ik haar dat ik wel vaker de kleren terzijde liet.- Ook in 't openbaar?- Jazeker.- Ik geloof u niet!- Dan gelooft ge mij niet. Het is toch waar.- Pff!- Zullen we blijven tot vannacht en wat rondwandelen daar in de buurt van het park? As we are?- Nee. Zo ben ik niet.En dat was dat.Na deze in meerdere betekenissen verhelderende uitstap vroeg ze me niettemin wel vaker voor niet alledaagse uitjes en extravagante activiteiten.Zo had ik de dubieuze eer om te poseren voor een beeldhouwwerk dat zo maar ineens in haar verbeelding was opgedoken. Ik stond uren en uren in mijn nakie in haar appartement stramme spieren te krijgen. Het werk sprak me - zelfs als understatement - niet aan en reflecteerde verbazingwekkend genoeg niks bloots. Soms dook er bezoek op.- O ja, mijn broer komt vandaag op bezoek. Maar blijf zo maar staan, hij vindt dat niet erg.- En ik? Vind ik dat niet erg?- D'er hebben toch al meer mensen u in uwe blote gezien? M***, Jay staat hier in zijne blote, vindt ge dat erg?- Bah, nee. Voor wat is 't? Iets aan 't maken?- Ja, maar hij loopt ook gewoon graag rond, zo.- Is 't echt?De sessie erna kwam hij opnieuw - toevallig - langs, maar nu had hij zijn vriendin en een maat mee.- Hij heeft wel mooie ballen.- Ja, da's waar, L***. Ik vind ze leuker dan die van jou, M***.- Wat is er mis met mijn ballen? Hè?- Niks, niks. Maar ik ...