Het blijft in de familie - 14 - Sex Verhalen

Het blijft in de familie - 14

Een paar dagen later. Het weekend is weer voorbij en maandagmorgen half elf draait Ludo de Rijnkade in Arnhem op en parkeert zijn auto. Er staan nog meer mensen en van een boot is nog niets te zien. Hij mengt zich onder de wachtenden en hoort vertellen dat ze rond elf uur hier zijn. Hij loopt wat weg en gaat op een bankje zitten. Tijd verstrijkt en iets voor elf uur is er wat geroezemoes en bedrijvigheid. "Daar zijn ze!" hoort hij en kijkt. De boot komt inderdaad om de bocht heen. Hij vaart rustig en een paar minuten later wordt hij afgemeerd. Hij heeft Irma al gezien en ze zwaaien naar elkaar. Er komen nu een stel autobussen de kade oprijden en de eerste ouderen komen van boord, mensen die met een wandelstok of rollator lopen en zelfstandig hun bus kunnen bereiken. Er achteraan komen wat verplegers en verpleegsters met lorries waarop veel koffers liggen. Het is even druk op de kade. De tweede golf komt naar buiten, ditmaal mensen in een rolstoel die worden geholpen. Ook Irma duwt een mevrouw in een rolstoel naar een van de bussen. Ze zwaait glimlachend naar Ludo en loopt door. Alles met elkaar zijn ze drie kwartier bezig als de bussen hun bagagekleppen sluiten. De chauffeurs stappen in en ze rijden toeterend van de kade af, nagezwaaid door iedereen die daar staat. Eindelijk is de begroeting daar en Irma holt naar Ludo toe. Ze vallen elkaar in de armen en een stevige omhelzing volgt. Dan kijken ze elkaar aan en een tongzoen volgt erop. Als ze lossen heeft Irma vochtige ...

... ogen. "Ik heb je gemist schat. Het was een leuke week, heel mooi om Duitsland vanaf het water te zien maar ik heb je echt gemist." "Ik heb jou gemist, je hebt twee geile dochters en een geil nichtje maar die konden jou niet doen vergeten." En weer omhelzen ze elkaar stevig. "Kom, aan boord kunnen we zitten en praten en we krijgen een afscheidslunch." Ze lopen de loopplank op en Irma neemt hem mee naar een grote zaal voorin het schip. Er staan veel tafels en ze gaan zitten. "Dus Duitsland is mooi?" "Ja, heel mooi, zeker na Düsseldorf, dan wordt het landschap langzaam wat meer glooiend en de Moezel is een langgerekt schilderij, prachtig gewoon, Trier is buitengewoon gezellig. Ik zou het nog wel eens opnieuw willen doen maar dan samen met jou en als passagier. Het is echt schitterend." "Dat kunnen we onthouden, maar het werken viel mee?" "Nee, het was soms best wel zwaar. Niet alleen door de mensen, die oudjes kunnen soms heel dwingend zijn. Als ze een drankje willen moet het à la minute gehaald worden. Daarnaast maak je ook lange dagen. 's Ochtends om zeven uur moet je al beginnen met oudjes te helpen wassen en aankleden. Ze hadden ons vooraf ook wel ingeseind dat het zo zou zijn maar het viel toch tegen. Het fijnste moment van de dag was 's avonds om tien uur. Dan lagen ze allemaal op bed en konden we als personeel en begeleiders met elkaar nog een poosje van de rust genieten, lekker drankje drinken en gewoon praten en vaak ook wel lachen onder mekaar. Overdag kan dat echt niet." ...