Sneeuw deel 1 - Sex Verhalen

Sneeuw deel 1

... kerstversiering zorgen voor een aangename winterse sfeer. Ik bestel een rode wijn en ga bij de haard zitten. Het vuur knettert aangenaam naast me en laat mijn huid prettig gloeien. Een goed geklede man loopt me voorbij, kijkt me even aan en houdt dat zijn pas in. ‘Hé, ik herkende je eerst niet,’ zegt hij. ‘Toch hier gestrand?’ Ik moet even denken, zijn gezicht komt me vaag bekend voor. ‘Ik stond naast je bij de benzinepomp toen je die jerrycan vulde.’ Nu weet ik het weer. Ik leg uit dat mijn auto de geest heeft gegeven , en dat ik er hier maar het beste van maak. ‘Dat kun je wel zeggen,’ zegt hij met een knipoog. ‘Je ziet er prachtig uit, heel anders dan in die spijkerbroek van daarnet’. Ik glimlach. ‘Mag ik erbij komen zitten? Heb je al gegeten, trouwens?’Het is al laat op de avond, maar het restaurant is nog open. Ook hier is Kerstmis eerder subtiel aanwezig dan in de meeste horecagelegenheden, waar de kitsch je toeschreeuwt in de vorm van glitters en foute muziek. Het is erg rustig, we zijn de laatste gasten die aanschuiven. Rob, mijn tafelpartner, schuift hoffelijk mijn stoel aan als ik ga zitten. We kletsen over algemene dingen, en zo kom ik te weten dat hij een zakelijke afspraak in het restaurant van het hotel had, die op het laatste moment werd afgezegd wegens het slechte weer. Ook hij besloot de sneeuwbui hier af te wachten, en had het geluk de laatste hotelkamer te boeken. ‘Bijna de laatste,’ zeg ik, en vertel waar ik vannacht slaap. ‘Toe maar. Bijna zonde om ...

... daar in je eentje gebruik van te maken.’ Ik grinnik. Als de koffie wordt gebracht, zijn we de enige overgebleven gasten in het restaurant. We nemen de koffie mee naar de open haard van de bar, bestellen er cognac bij en gaan op een grote bank zitten. Het vuur in de haard brandt wat lager nu, de vlammen laten de vloeistof in de glazen goudgeel schitteren. Ik ben wat roezig geworden van de wijn bij het eten, het late uur en het warme haardvuur. Als Rob losjes een arm om mijn schouders legt protesteer ik niet, maar schop ik mijn schoenen uit en trek ik mijn benen onder me op. Ik leun behaaglijk tegen hem aan. Hij ruikt lekker. Ik kijk naar hem op, hij kust me zacht op de lippen. ‘Ik ga slapen,’ zeg ik. ‘Het was gezellig, bedankt’. ‘ Mijn poging om op te staan wordt in de kiem gesmoord; de arm net nog zo losjes om me heen hing, houdt me nu op mijn plaats. ‘Jij gaat nergens heen,’ klinkt het in mijn oor. Ik begin te lachen, maar als ik in zijn ogen kijk, vind ik het niet grappig meer. De ondeugende twinkeling van eerder is weg, ik zie de verbeten blik van een man die iets wil opeisen waar hij geen recht op heeft. ‘Laat me los,’ zeg ik beslist, en probeer uit zijn omhelzing te komen. ‘Hou op, je doet me pijn’. Zijn vingers knijpen in mijn bovenarm, het doet echt goed zeer. Ik hoor iemand aan komen lopen, een stem die zegt dat hij me los moet laten. De vingers boren niet langer in mijn vlees, ik sta op en loop weg. Er klinken voetstappen achter me, maar ik hou mijn pas niet in. ‘Gaat ...