Wie is dat op de webcam? - Sex Verhalen

Wie is dat op de webcam?

... te twijfelen. Waarom keek ze nog steeds naar mij? In de room schreeuwde men om haar aandacht, binnen de gestelde grenzen welliswaar, maar Monique reageerde niet. Ze keek alleen maar naar mijn cam.Mijn hand streelde mijn hard geworden geslacht inmiddels door de rits van mijn broek heen. Ik wilde wel verder gaan, ik wilde dat zij verder ging, ik wilde weten wie ze was, dat zij wist wie ik was, ik wilde eigenlijk alles tegelijkertijd. Dus deed ik niks, tenminste niet in beeld. Ik begon mezelf wel steeds steviger te kneden.Monique zelf streelde nog even haar borsten met haar lange slanke vingers. Ik besloot een gok te wagen en typte in de room. ”Monique, wil je eens gaan staan…ik wil je hele lichaam zien, als dat mag.”Oh, wat een verwijfde zin, pathetisch gewoon. Daar gaat ze toch niet op in, dacht ik. Maar het leek alsof ze op een zin van mij gewacht had. Ze stond op en liet ons haar lichaam zien. Wat ze verder droeg was een spijkerbroek. Een blauwe. Toen ze omdraaide probeerde ik het merk te lezen. Dido. Had Monique broeken van Dido? Had ik haar überhaupt wel ooit in spijkerboek gezien? Nee. Misschien heeft ze die dus niet. Of ze heeft ze wel, maar draagt ze die nooit op kantoor? Als ze ze heeft, zijn het dan Dido’s?Ik bedacht dit alles in een flits van een seconde, maar vervolgens verdwenen die gedachten helemaal toen ik in beslag werd genomen door haar heerlijke kontje. Haar spijkerbroek zat lekker strak en ik kon zien dat ze prachtige billen had. Ik zou die graag eens ...

... willen zien, zonder dat die broek eroverheen zat. Haar tietjes waren vrij onverwacht gekomen, wie weet zou er meer volgen. Als ik maar geduld had. Monique ging weer zitten en typte wat in.Hé, een privéberichtje. Meestal staat die functie uit, maar blijkbaar nu niet. Monique accepteerde geen berichtjes, maar ik wel. Van wie zou het zijn. Ik klikte op mijn schermpje en opende het.“Sorry dat ik hier typ, maar liever niet in de room.”Ik typte onmiddellijk terug: “Geeft niet hoor.” Zou ik haar vragen waar ze vandaan kwam? Of juist of ze meer wilde laten zien. Ik wilde net zo graag weten wie ze was, als dat ik haar wilde zien. Ze was me voor: “Waar kom je vandaan?” vroeg ze.Ik dacht even na. Moest ik mijn woonplaats vertellen? Dan had je grote kans dat ze me herkende. Als ze Monique was. Of juist een beetje vaag blijven? Of gewoon liegen? Maar wat als ze het deed JUIST omdat ze me herkende?“Ik kom zelf uit het Zuiden.” typte ze er achteraan. Het Zuiden? Dat zou in de buurt kunnen zijn. Zou ook kunnen van niet. Ik besloot op dezelfde vage manier te antwoorden. “Ik ook.”“Hoe oud?” “29,” antwoordde ik. Ik dacht dat dat geen kwaad kon. “Ik ook! We hebben wel veel gemeen,” Ik lachte even toen ik dat las, maar er zat wel even de adrenaline rush bij van het gevoel betrapt te worden. Ik moest ook wat typen.“Ik vind je borsten erg mooi.” Dat was de waarheid en het klonk me niet eens zo dwaas in de oren. Misschien ging dit de goede kant op.“Weer iets wat we gemeen hebben,” antwoordde ze met een ...