Elke (4) : Donderdag : voorbereidingen - Sex Verhalen

Elke (4) : Donderdag : voorbereidingen

... te goed dat Marc haar met opzet deze opdracht had laten uitvoeren in zo een kort jurkje. Dat die man nu met een stijve in zijn broek zat vond ze zeker niet erg, integendeel. Nu nog een paar high heels passen en afrekenen aan de kassa. Die ene man hield haar nu constant in de gaten, maar ze had ook niks anders verwacht. Ze liet bij het passen van de schoenen even per ongeluk haar poesje zien. Ze genoot van de tweestrijd die de man verscheurde : naar haar poesje staren of beschaamd wegkijken. Elke zelf was niet verlegen, ze lachte eens vriendelijk naar man. De man, beseffend dat hij betrapt was in het staren naar haar poesje, liep snel weg in de richting van de herenschoenen. Hij kon het echter niet nalaten om af en toe, met rood oplopende wangen, naar Elke te gluren.Haar oude schoenen stopte ze in de doos en met haar hoge hakken aan ging Elke naar de kassa. Door de hakken ging ze automatisch een beetje met je heupen wiegen. In combinatie met de korte zwarte jurk zorgde dit ervoor dat Elke haar sexygehalte nog verder in de hoogte schoot.“Ik zou deze schoenen willen kopen. Kan ik ze aanhouden.” vroeg ze aan de verkoopster achter de kassa.“Zeker, en je wilt er ook een volgende opdracht bij ? “ antwoordde de winkeljuffrouw met een duidelijk binnenpretje.Marc zijn netwerk reikt blijkbaar verder dan Elke dacht.“Ja , graag. ” zei Elke een beetje verlegen“Dat is dan 69,95 euro. ” gaf de winkeljuffrouw aan terwijl ze een enveloppe vanonder de toonbank haalde en aan Elke overhandigde. ...

... Tot haar ontsteltenis zag Elke dat de brief geadresseerd was aan ”sletje”. De winkeljuffrouw merkte dat Elke een beetje geschrokken was,en met het nodige leedvermaak deed ze er een schepje bovenop“Geeft niet hoor. We krijgen hier regelmatig sletjes zonder slipjes over de vloer. “. En met een knipoog voegde ze eraan toe : “Sinds ik Mark ken draag ik nog zelden een.”Zich afvragend met hoeveel vrouwen Marc dit spel speelde ging Elke de Torfs winkel buiten. De opdrachten getuigde in alle geval van een zekere routine. Snel deed ze de enveloppe open en las:“Geen slipje en hoge hakken. We zijn er bijna, nu er nog voor zorgen dat je een glad geschoren poesje hebt. Ga naar de PABO en daar zullen ze je verder helpen. Hulp wordt enkel gegeven op vertoning van een uitnodiging.”Niet getreuzeld dacht Elke, het is nog vroeg. Hopelijk is er nog geen kant. De C&A, Torfs en PABO in the Frun park waren ideaal gelegen voor Marc zijn opdrachten. De drie winkels lagen nog geen honderd meter van elkaar. Maar best ook, het korte jurkje zorgde ervoor dat Elke voorzichtig moest stappen. Snel doorlopen zat er niet in , zoniet liepen ze in haar blote billen, maar anderzijds wou Elke zou snel mogelijk de straat over. Toen ze even omkeek zag ze dat die man van in de Torfs winkel ook naar buiten was gekomen ( blijkbaar zonder iets te kopen) en dezelfde richting als haar uitliep. Stond zijn wagen toevallig die kant uit, of volgende hij haar ? Een paar ogenblikken later stapte Elke de PABO shop binnen. De ...