Verdorven Ik - 5 - Sex Verhalen

Verdorven Ik - 5

... moeder niet was geweest…..” ze knipoogde veelbetekenend.Ik geloofde mijn oren en ogen niet! Waren dit de signalen waar ik al jaren op had gewacht? Ik keek haar aan alsof ze net een magische toverspreuk had uitgesproken. “Wat kijk je me vreemd aan? Wat is er met je?” Ik stamelde “Mama,....maakt het écht wat uit dat ik je zoon ben? Zie dan wat papa en Kim doen!!”Ik boog naar haar toe en zoende haar teder. “Wat zij deden, dat kunnen wij toch ook??” Fluisterde ik. Gepijnigd schudde ze haar hoofd. “Alsjeblieft Sjoerd! Dat kun je toch niet menen??” Ik liet me bovenop haar zakken en zoende haar in haar nek en fluisterde “Mama, elk woord, elke letter, alles wat ik in elke brief geschreven heb, al die jaren, meende ik. Alles!”Ze liep rood aan toen de strekking van mijn woorden langzaam tot haar doordrong. “Je bedoelt….dat je me...nog steeds….echt...zou willen neu..??!” Ze maakte haar zin niet af en sloeg geschokt een hand voor haar mond. Ik knikte. “Dat ook ja.”Het werd nu ongemakkelijk stil in de kamer. De spanning was voelbaar. Nu moest het maar gebeuren!....Of niet…. Een zenuwachtige lach trok over haar gezicht. “Dus jij denkt werkelijk dat jij en ik sex met elkaar zouden moeten hebben???” Ik knikte verwachtingsvol.De anticlimaxKrampachtig probeerde ze haar gezicht in de plooi te houden. Het lukte niet. Door de ongemakkelijke spanning barstte ze in een keiharde, ongeremde lachbui uit! Tranen vloeiden rijkelijk over haar wangen. Ik was geschokt! Hoe kon ze nou zo reageren? Ze ...

... lachte me keihard in mijn gezicht uit!! Jaren van zorgvuldige voorbereiding waren vooraf gegaan aan dit ultieme moment! En dan was dit haar reactie??!!!“Waarom lach je mammie???” vroeg ik onzeker. Ze schudde haar hoofd en stotterde, door het lachen heen, “Sorry, sorry, sorry Sjoerd,....ik heb mezelf even niet meer in de hand. Het idee al, jij en ik” Ze proestte het weer uit. Een nieuw bulderend lachsalvo volgde. Ze hield haar handen voor haar buik en boog voorover. “Auw Auw Auw! Ik heb in jaren niet meer zo gelachen! dat doet pijn” Ik werd met elk lachsalvo onzekerder en ongelukkiger. Niet opgeven nu!! hield ik mezelf voor. Naar dit moment had ik jaren toegewerkt. Ik moest nu doorzetten. Onzeker plaatste ik mijn hand op haar knie en streelde over de zachte stof van haar silk panty. Ze keek verwonderd naar mijn hand op haar been. Even was ze stil. Toen kwam het volgende nerveuze lachsalvo er alweer aan. Onder het lachen duwde ze mijn hand van haar knie. “Sorry Sjoerd, maar dit kan écht niet hoor!”Fuck!!! Hoe kon dat nou??? Hier had ik nooit rekening mee gehouden! Wanhopig plaatste ik mijn hand weer op haar knieën. Natuurlijk wilde ze me! Ze was gewoon nog wat onzeker hield ik mezelf voor. Ik moest haar over een drempel helpen. Dan zou ze zich zeker aan me geven. Met de moed der wanhoop probeerde ik haar over te halen. “Je hoeft je niet te schamen mama, niemand hoeft het te weten, niemand zal je ervoor veroordelen. En papa doet het toch ook met Kim??” Ze schoof nu geïrriteerd onder ...