Werken bij de thuiszorg
Datum: 5-3-2019,
Categorieën:
Overspel
Auteur: Liesbeth Timmer, Bron: Gertibaldi
Nadat ik een aantal jaren niet gewerkt had, ben ik part time bij een thuis zorg organisatie gaan werken, voor mijn huwelijk was ik werkzaam in de verpleging. Liesbeth is mijn naam, ben 32 jaar, slank , getrouwd ben ik met Mark inmiddels zeven jaar, deze werkt bij een luchtvaart maatschappij. Dat houdt ik dat hij dan weer een paar dagen thuis is, dan weer paar dagen weg, allerlei omstandigheden kunnen zijn schema in de war gooien, denk aan het weer, storingen en dat soort dingen bij een vliegtuig. Vandaar dat het handiger was dat ik geen baan meer had. Steeds meer ging mij dat tegenstaan, ik voelde me overbodig, wilde weer wat gaan doen, na de nodige over en weer gespreken ging Mark akkoord dat ik ging solliciteren. Aangenomen werd ik bij een thuiszorg organisatie, voor verpleegkundige hulp bij mensen thuis. Drie dagen per week zou ik werken, was de afspraak toen ik begon, je bezoekt dan mensen thuis, voor allerlei handelingen, omdat ik zg gediplomeerd ben valt daar bijv, wondverzorging onder, allerlei vormen van injecties en dat soort dingen. Mark had zijn heerlijke leven, vliegen, mooie steden, hotel overnachtingen, stewardessen om hem heen, ik was ook niet achterlijk natuurlijk………….. Steeds meer woonden er twee afzonderlijke mensen onder hetzelfde dak bij ons, die elkaar toevallig wel eens tegenkwamen, kortom, het was niet leuk meer thuis. Mede daardoor ging ik meer uren werken, sommige patiënten gaven aan dat ze het liefst door dezelfde verpleegkundige geholpen wilde ...
... worden. Als er een dergelijke vraag aan mij werd gesteld ging ik daarmee akkoord, omdat ik niet aan tijd gebonden was, kon en mocht je die patiënten naar eigen inzicht of op verzoek van hun behandelen dat het voor hun het beste uitkwam. De map met hun gegevens hebben zij thuis, met een soort van mobieltje loggen we in – en uit waarop de tijd berekend wordt. In dit voorjaar kwam ik voor het eerst bij een man Theo genaamd, door een ongeval was hij een onderbeen kwijt geraakt, door een prothese kon hij weer lopen, maar aan de onderzijde van zijn “stomp” zoals wij dat noemen was er een wond ontstaan. De man bleek 42 te zijn, een hele aardige man, tijdens de behandeling had hij zijn boven broek uit, het zal wel een poosje duren voordat dit weer genezen is wist ik wel. De derde keer dat ik bij hem was vroeg hij nadat ik uitgelogd had of ik tijd had voor koffie, daar ging ik mee akkoord, en heel leuk kon ik met hem praten. Hij was 10 jaar ouder als mij, kastanje rood krullend haar heb ik, 1,80 meter ben ik en 72 kg, een normaal postuur zeg maar. Elke keer als ik naar hem ging was ik weer vrolijk, echt een leuke man vond ik het, geen enkele bedoeling had ik hoor, in mijn planning kwam het prima uit als ik net na de middag bij hem zou zijn, dan had ik ook wat meer tijd. Als ik dan even thuis was gewest om te eten maakte ik me net wat beter op, bij mooi weer deed ik een leuke rok aan, dan kreeg ik een leuk compliment van hem. Na een poosje, we zaten aan de koffie vroeg hij mij of ik hem en ...