-
Van mijn schoonzus op Curacao naar mijn stiefmoeder en halfzusje in holland
Datum: 13-1-2018, Categorieën: Familie Auteur: Eppo de Wit, Bron: Gertibaldi
Mijn vader was 17 jaar geleden opnieuw getrouwd met Arabel, een niet al te grote en beetje mollige Spaanse dame die hij een jaar eerder tijdens een zakenreis had ontmoet. Op dat moment was hij nog met mijn moeder getrouwd, die direct een scheiding aanvroeg. Achteraf zat het er al een tijd niet goed tussen mijn ouders. Arabel was al in Spanje zwanger geraakt en ze kregen 4 maanden na hun huwelijk een dochter, mijn halfzusje Desi. Mijn vader was 51 toen hij met de toen 36 jarige Arabel trouwde. Nu zijn ze dus respectievelijk 69 en 53 jaar oud. Uit zijn eerste huwelijk waren ik en mijn broertje geboren. Ik ben de oudste en heet Karel, mijn broertje Frits is 4 jaar jonger. Ik ben inmiddels 30 en Frits dus 26 jaar. Ik was al op jonge leeftijd het huis uitgegaan om mijn geluk op Curaçao te beproeven. Dat was aardig gelukt want ik woonde en werkte er alweer een jaar of 9, maar opeens begon ik heimwee te krijgen. Had ik nooit eerder gehad. Misschien kwam het omdat 1 jaar, 2 maanden en 12 dagen geleden mijn vrouw Sashia onverwachts omkwam bij een verkeersongeluk. Het was een prachtige inheemse vrouw met een goddelijk lichaam. Een prachtige kont en flinke borsten. Ik mis haar tomeloze liefde en de hartstochtelijk sex nog iedere dag. Een paar weken geleden had ik het besluit genomen om terug naar Nederland te gaan. Ik had mijn baan opgezegd, mijn broertje, zusje en ouders gebeld dat ik er aan kwam en al mijn bezittingen die ik niet mee kon nemen verkocht. Ik zat op mijn laatste avond ...
... in een lege huiskamer naar mijn ingepakte koffers te kijken. De deurbel ging. Ik deed open en Carmine, de zus van mijn vrouw, stond met een grote glimlach op de stoep en hield een sixpack biertjes omhoog. “Hallo Karel ik kom nog even afscheid van je nemen schat.” We zoenden elkaar ter begroeting op de wang en ik nodigde haar uit om binnen te komen. Ik zei verontschuldigend: “sorry maar ik heb alles al ingepakt. Het is een beetje leeg hier maar ik heb gelukkig nog wel een bank.” We gingen naast elkaar zitten en proosten op een goede reis. Carmine en ik waren erg naar elkaar toegegroeid na de dood van haar zus en mijn vrouw. Het was een zware tijd voor ons allebei. “Ik ga je missen schat”, zei ze zachtjes. Ik kijk haar liefdevol aan en zei: “we houden contact en als het even kan kom ik je snel weer opzoeken.” Carmine lijkt op haar zus, ze heeft bijna dezelfde grote ogen en ook een lichaam om je lippen bij af te likken. Toch heb ik altijd afstand gehouden, ik vond het altijd een beetje ongepast om het met haar aan te leggen na het overlijden van Sashia. We zaten lange tijd gezellig te praten over vroeger. Over eten, over muziek, over Sahia, over de feestjes die we met z’n allen hadden. Het was een zwoele avond. De luiken stonden open, de maan verlichtte het eiland en een warm briesje waaide door het lege huis. Op een gegeven moment viel het gesprek stil en we genoten in stilte van ons biertje. Opeens zei Carmine plompverloren: “mis je haar warmte Karel?” Ik draaide m’n gezicht ...