Een relationele Rollercoaster 8 - Een spel van geven en nemen - Sex Verhalen

Een relationele Rollercoaster 8 - Een spel van geven en nemen

... neem ik haar bij me op. Ook die schat heeft recht op een goed leven met alles wat erbij hoort." Ik draai me kort naar haar om. "Maar ze heeft wel bescherming nodig Tineke. Afgezien van haar intellectuele beperking is zij een best mooie vrouw. Misbruik ligt dan op de loer." "Dat is dan gelijk het enige dat je over haar huidige situatie kunt zeggen. Ze wordt niet misbruikt. Maar wel gebruikt als huisslaaf en voetveeg. Om nog maar te zwijgen van het totale gebrek aan liefde en emotionele warmte." "En wat betreft die laatste twee heb jij haar meer dan genoeg om te geven." "Als je dat maar weet John!" Het doet me plezier te merken dat zij weer in haar kracht zit en dat zeg ik haar ook. Voordat Mieke en Ik naar Eefje vertrekken heb ik Tineke uitgelegd hoe zij kan schakelen tussen de camera's bij de Graveetjes. Om te nu zeggen dat de hernieuwde kennismaking en de daaropvolgende, overigens overheerlijke, maaltijd onderkoeld verliep lijkt achteraf een understatement. Eefje noch Mieke hebben elkaar ook maar een keer in de ogen gekeken. In de, veelal door mij geïnitieerde gesprekjes was ik zowel verzender als de ontvanger. Hieraan verandert zelfs niets als de bodem van tweede fles wijn in zicht komt. Plotseling knapt er iets in mij. Ik sla met een harde klap op de tafel. Twee paar ogen kijken mij geschrokken aan. "Nou is het genoeg!" Ik voel tranen opwellen in mijn ogen. "Ik kan het niet en zal het ook niet doen! Ik ga niet kiezen! Ik ga weg!" Terwijl ik de deur uitbeen heb ik nog net ...

... de tegenwoordigheid van geest om mijn overjas van de kapstok te grissen. 'Waar ben ik mee bezig? Gooi ik een langdurig, in wezen goed, huwelijk weg? Mieke gaf mij zelfs een vrijbrief om hetgeen ik bij haar miste, bij een ander te halen. Maar Eefje. Ze was niet alleen maar seks. Ze is veel meer dan dat. Ze veroverde mijn hart! Ik kan en wil niet kiezen!' Langzaam dringt het besef tot mij door dat ik op weg ben naar huis. 'Huis, thuis, wat is dat nog? Tineke zit daar. Zij heeft waarachtig grotere problemen dan ik. Dat wat zij mist dat heb ik in overvloed... Liefde!' Even verderop komt een stel gearmd uit een kroeg. Nog voordat de deur dichtvalt duw ik hem open en loop naar binnen. Buiten een paar stelletjes aan tafeltjes zitten twee eenzame drinkebroers aan de bar. Ik schuif op de eerst beste vrij kruk. "Wat mag het zijn voor meneer?" "Èh…doe maar een rode wijn." "Droge?" ik knik. Ik begin net aan mijn derde glas als mijn gsm overgaat. Ik haal het toestel uit mijn zak en kijk op het display. 'Mieke belt.' Ik staar op het display. "Ik zou opnemen meneer. Ze geeft echt niet op. Geloof me. Ik maak dit vaker mee als een wildvreemde bij mij aan de bar schuift." Inmiddels is de beltoon gestopt. Nog geen minuut later begint het echter weer opnieuw. "Ik zei het toch." Ik kijk even in het lachende gezicht van de dame achter de bar. "Hallo Mieke." "Niet Mieke! Eefje hier." "Eefje?" "Ja John… Mieke en ik hebben gepraat. We hebben gehuild maar ook gelachen…" "En nu?" "Nu hopen wij dat je ...