In het trappenhuis - Sex Verhalen

In het trappenhuis

Vroeger woonde ik in een groot, breed flatgebouw met galerijen. In het midden van het gebouw was hetcentrale trappenhuis met trappen en liften voor de even en oneven etages. Aan de beide zijkanten was een(nood) trappenhuis. Die noodtrappenhuizen werden maar door weinig mensen gebruikt, de meeste mensen namende lift in het centrale trappenhuis. Omdat mijn voordeur zowat grenste aan de ingang van hetnoodtrappenhuis, benutte ik hem wel vaak. Zo was ik snel beneden.Het moet gezegd worden dat het noodtrappenhuis op mij altijd een wat duistere indruk maakte. Het wasslecht verlicht: op iedere etage kwam slechts wat licht door een draadglas ruit binnen. De aanwezigeverlichting was schaars. Daarnaast was het er vaak warm, omdat er dikke buizen van het verwarmingssysteemdoorheen liepen. Soms kon je die beter niet aanraken om brandwonden te voorkomen. Tot slot was het erniet heel erg schoon. Als ik al gebruik maakte van dit noodtrappenhuis, zorgde ik dat ik er ook zo snelmogelijk weer uit was.Op een dag opende ik de deur van het noodtrappenhuis en nam ik de eerste paar treden naar beneden. Ik wasaltijd erg gespitst op geluiden, omdat ik het maar een duistere plek vond. Het leek of ik stemmen hoorde.Waar ik wel eens alle treden oversloeg en zo heel snel beneden was, maakte ik even pas op de plaats omnog eens te luisteren. Ik was er van overtuigd dat ik geluid hoorde, afkomstig van een lager gelegenetage. Ik probeerde tussen de trapleuningen te kijken, maar ik kon niets zien. Het matige ...

... licht hielpdaarbij natuurlijk ook niet.Ik vervolgde mijn weg naar beneden, maar langzaam, en stil. Af en toe stopte ik even. Het geluid was ernog steeds en werd luider. Bijna beneden was er een tussenetage, zonder deur, maar met slechts een grootdraadglas ruit. Ik hoorde zachte stemmen. Maar ik meende ook iets anders te horen. Ik kwam langzaamdichterbij.Iets onder de tussenetage zag ik de oorzaak van het geluid dat ik steeds hoorde. Er stonden twee mannen.Eerst dacht ik nog dat ze er zachtjes stonden te praten, maar er gebeurde daar iets heel anders. Demannen stonden dicht tegen elkaar en zoenden elkaar. Hun handen kon ik niet zien, maar gelet op hettafereel kon ik zelf wel bedenken waar die zich bevonden. Ik bekeek het schouwspel en het wond me erg op.Ik voelde iets in mijn broek groeien, maar wat moest ik daar nu mee? Moest ik me erbij voegen? Grote kansdat ze zouden vertrekken als ze mij zagen. Aangezien er hier slechts weinig mensen gebruik maakten vandit noodtrappenhuis, besloot ik te blijven kijken. Passeren was onmogelijk zonder gezien te worden (ikzou vlak langs ze moeten lopen) en ik wilde niet terug naar boven lopen.Niet veel later zag ik hoe ze elkaars broek losmaakten en deze net zover naar beneden deden, dat hunstijve lul vrij kwam. Een van hun zou mij recht in mijn gezicht kijken als hij zou opkijken. Hij wasechter ergens anders mee bezig, hij lette niet op de omgeving. De andere stond met zijn rug naar me toe.Van hem zag ik nu alleen zijn kont. Ik werd alleen ...