Lars En Mark - 8 - Sex Verhalen

Lars En Mark - 8

Klik hier voor het vorige deel uit deze serie:Lars En Mark - 7© JelmerDe afgelopen week is me zo erg tegengevallen. Ik doe niets anders dan de hele dag alleen maar aan Lars denken, ik krijg hem niet uit mijn hoofd ook al zou het moeten want anders loopt mijn studie gevaar. Mijn moeder ziet en merkt het aan me. ‘Gut gut wat ben jij toch vreselijk verliefd’ zegt ze dan met een big smile, ‘je zit alleen maar te staren en heel diep na te denken’. ‘Jah’ zeg ik met een diepe zucht. ‘Ik mis hem zo erg en ik zie hem zo weinig, zelfs op Whatsapp houdt hij me op een afstand, dat is toch niet nodig? Hij had inmiddels al lang met jou kennis kunnen maken als het zogenaamd zo serieus is als hij zegt’. ‘Wat zegt hij dan?’ ‘Dat ik op hem moet wachten, tot zijn studie af is, dan kan hij een baan gaan zoeken en het huis uit. En dan pas durft hij mij voor iedereen zijn vriendje te noemen’.Ik leg mijn moeder uit dat ik dat best wel begrijp hoor, vooral in verband met zijn moeilijke ouders, maar er zijn als het er om gaat toch ook nog wel andere oplossingen? ‘Ach’ zegt ma, ‘je moet het maar over je heen laten komen, als het om echte liefde gaat dan lukt het allemaal wel, je moet gewoon geduld hebben want echte liefde overwint alles. Hoe was het trouwens in Het Wapen met die gay avond?’ ‘Ook niks, daar zien ze me dus nooit meer, het lijkt wel een vleeskeuring door een zootje ordinaire aso tokkies.’ ‘Hoezo? Vertel…’ ‘Nou, er waren een paar dronken kerels die aan me zaten en waar ik later per ...

... ongeluk tegenaan stootte zodat ze bier morsten. Ze wilden me mores leren, maar Lars sprong er tussen en die heeft ze over de grond heen gegooid. Daarna heeft de uitbater ze de zaak uit gezet’.‘Kon je ze zelf niet baas dan?’ ‘Jawel, maar Lars was er veel te snel bij, dat zegt natuurlijk wel wat'. ‘Karatekid Mark heeft iets meer geduld en zelfbeheersing’ zegt ma lachend. ‘Jah dat wel, en maar goed ook dat Lars ingreep want anders hadden die twee kerels nu dus netjes naast elkaar in het ziekenhuis gelegen’ zeg ik vrolijk opscheppend aan een bierviltje peuterend. ‘Ja ja’ lacht ma, ‘want anders wordt mijn kleine engeltje een giftig duiveltje’ en ze geeft me een por in mijn zij, waar ik bijna van omval. Ze heeft er ook helemaal geen verstand van! ‘Wanneer heb je ook alweer karateles?’ ‘Woensdagavond van acht tot negen uur, training voor gevorderden. Ik moet dan alleen ff met de bus naar de stad en weer terug’.De week verloopt zoals ik normaal gewend ben, zelfs zoals toen ik Lars nog niet kende. En dat klopt niet voor mijn gevoel. Meestal ben ik degene die een appje stuurt en dan moet ik soms uren wachten voordat ik een vaag ontwijkend en soms zelfs helemaal geen antwoord van hem terug krijg. Dat is toch niet normaal, of wel soms? Buiten mij om doet hij wel leuke dingen. Een uur geleden kreeg ik van Digna een appje met de vraag of ik vorige week ook mee geweest ben naar de bioscoop. ‘Naar de bioscoop, met wie?’ Appte ik haar terug. ‘Nou, met Lars en Stijn, gezellig met zijn drieën?’ Dit ...