Marokkaanse dwang? (2) - Sex Verhalen

Marokkaanse dwang? (2)

... genoot er van. Hij zag hoe ze haar borsten vast pakte en er in kneep, ze vond het heerlijk zag hij. Wat hij niet wist was dat haar gedachten waren afgedwaald naar de Marokkaan, ze was in al haar geilheid en opwinding verder in haar fantasie dan ze ooit had durven gaan. In haar gedachten was het de buitenlandse jongen die in haar borsten kneep terwijl haar man haar neukte. Of misschien mocht die Marokkaanse knul haar wel even kort neuken. Maar ze verdreef beide gedachten snel en dacht weer aan haar man, ze keek naar onder en plaatste een hand van haar man op haar borst en ze begeleidde hem in haar massage en knepen. Met haar andere hand hielp ze zichzelf via haar clitoris naar een hoogtepunt. Het was lang geleden dat ze was klaargekomen, laat staan op deze manier. Ze steunde en kreunde. ‘Alsjeblieft, maak het af. Kom in me,’ hijgde ze. Haar man vond het geweldig en had niet veel meer nodig. Hij kwam vlak na haar klaar en spoot zijn zaad diep in haar kutje. Ze voelde het er in spuiten en ze voelde hoe ze door het zaad werd opgevuld. Ze walgde ooit van sperma maar nu vond ze het heerlijk om te weten dat er een goedje haar opvulde. Diezelfde dag liep Petra nog een paar keer met de hond, maar ze vermeed het park. Ze liep een rondje door de wijk en daar bleef het bij. De volgende ochtend, haar man was naar het werk, liep Petra weer met de hond. Ze twijfelde al toen ze de deur uit ging. Ze vond het geweldig spannend om nogmaals langs die plek te gaan. Maar zou ze het wel durven? ...

... Die middag durfde ze het en liep met de hond door het park, langs dezelfde plek. Hij was er niet. Ze kwam een paar bekenden uit de wijk tegen, ook met de hond, maar de Marokkaanse jongeman was er niet helaas. De dagen er na probeerde ze het nog een keer, misschien dat hij er was. Al had ze geen idee wat ze zou doen als ze hem weer tegen zou komen. Ze zou toch niet weer meedoen met zijn seksuele spelletjes, dat zou pervers zijn. Het was maandagavond, en Petra had de hoop al een beetje opgegeven dat ze hem nog tegen zou komen toen ze weer door het park liep. Ze ging dezelfde bocht weer door en ze schrok zich een ongeluk. In het schijnsel van de lantaarnpaal zaten twee jongens op het bankje. Een van hen herkende ze als de jongen van de vorige keer. Petra wilde zich omdraaien maar een andere jongen kwam uit de bosjes en versperde haar de weg. Deze jongen was een stuk jonger, ze schatte hem zo begin twintig. ‘Ik wist wel dat je weer zou komen. Het is je bevallen he,’ hoorde ze de herkenbare stem achter haar. Ze draaide zich om en keek naar de twee op het bankje. De dertiger stond op en maakte een gebaar richting het bankje, ‘ga maar even zitten.’ Petra gehoorzaamde stilletjes wetend dat ze geen keuze had. ‘Dus het is u wel bevallen mevrouw,’ ging de dertiger verder. Petra zat nu naast de andere jongen op het bankje, hij had een Afrikaans uiterlijk. ‘Ik kom hier vaker hoor,’ zei ze. ‘Ja dat zal wel, wachtend op een stel verkrachters zeker?!’ ging de Marokkaan verder. Petra sloeg haar ...